Wat op Platt

De Beddspreij 

Ütt de Dagwieser 2011, in Rhinberks Platt van Ferdinand Sprenger

As Jan on Trinn nor de Krieg an öhre Böld1 koome, wor vööl Kroom kapott. Sej sückne wat noch tu gebrucke wor. Dor fond Trinn en Beddspreij2, wat noch gut in Schuss wor.

Sej säät tegge Jan: „Dat riffel eck op on dann kann eck van de Woll Hoosesöck3 breije4, di könne wej dann bej de Buurelüj tägge wat te Ääte intusche.“

Gesagg, gedohn. An de Pottoowen5 gesatt, dat Beddspreij obgeriffelt, met de Woll Hoosesöck gebreijt on dormet nor en Burefrau gegohn. Di säät: „Dat kömmp mech rech, eck sall ow well wat Ärpele on en bettje Döörwasse do­för gääwe.“

So ging dat nau ennen ganze Tidd. Breije on tusche.

Ob enns säät Trinn tägge Jan: „Eck häbb mar bloos noch Woll för enne Hoosesock, wat soll eck maake?“ Jan sät: „Dann mack ennen enkelte, wenn es enne Hoosesock obgeschleete ös, kann ma de enne gud gebrucke“.

As Trinn met dän enne Hoosesock bej di Burefrau aankömmp, säät di: „Liewe Frau, dat kömmp mech grad rech. Gej mot weete, eck riffel de Söck op öm mech en Beddspreij te breije on dor fählt mech di Woll van enne Hoosesock."

1: Behausung;     2: Bettdecke, Tagesdecke;     3: Woll-Strümpfe, -Socken;    4: Stricken;    5: Öfchen

Watt op Platt

Lesen Sie aus alten und neuen Dagwiesern Dönekes und Gedichte in Rhinberks Platt

Eck koss et nit sägge 

Ütt de Dagwieser 1931, van Otto Haus

Wi sall eck de dat sägge,

dat eck so gärn de hebb,

dat eck so gärn dei legge

min Leppe aan dinn Lepp,

dat eck dinn blaue Ooge

wi ennen Hemmel sien,

twee golde Sonne öwer Dag

on nachs voll Stärneschinn.

Vööl Johre send gekomme

on sachskes wier gegohn,

vööl Waater koom geschwomme,

de Rhin, dä bliw nit stohn.

Mär ömmer möt eck denke

noch aan minn liwste Deern

on dat eck et nit sägge koss:

Eck häbb dech jo so gärn.

Spröchskes üt aalde Dagwieser

Heiha, süßa Kinneke,

Moder hitt Kathrinneke,

Vader ös enne Kappesbuhr,

wenn hei tüss kömmp, kickt hei suhr!

Dor soot en Äppke

op dat Treppke

achter Moders Kökendör,

hadd en Löcksken

in et Böcksken

on dor keek et Hemken dör.

Dagg, Herr Apetheker,

Plattlüüs hebb gej seeker,

för enne Penneng anderthalw,

van die beste Plattlüüssalw.


Adeleid, di Kökemääd,

di kohn so lecker kooke,

Rissepapp met Weitemähl,

o, wat kick Adelsche schäl!

Marie, Marie, dän Bär ös loss,

eck häbb öm höre bromme.

Eck doch, et wor ’nen Aalde gewäss,

et wor en Ness met Jonge.

Mattes met dän Esel

rijt dormet nor Wesel,

rijt dormet nor Amsderdamm,

dor krich hei en leckere Botterramm

Moder mäck dän Desch parat,

nemmt di wette Laakes.

Hier ’ne Telder, dor en Komm

för di schöne Saakes.

Finnekes parat gesatt,

dat Ruprech nit vööl Ärbeit hadd.


Boowe op dat Sölderstööfke

schloope längs on drööme süüt

Jänneke on Annegretje,

wärm gepack van Kopp bös Füüt.

Se drööme van dä Hellege Mann,

dän wat Gujes brenge kann.

Zänter Kloos 

Ütt de Dagwieser 2014, in ons Platt van Bernhard Evers

De Wenter, dän häd Klompe aan;

Iss on Schnej on Flocke

komme met de Hellege Mann

schrapp heraan getrocke.

Hoppla Pärtche, Hoppla Hopp,

Zänter Kloos sett boowe dropp.


Ruprech löpp et Hüss herömm,

riw sech wärm sin Fengerkes,

kick ens döör dat Schlöötelslock

of ock liew di Kinnekes.

Di send brav ma längs na Bett,

Ruprech necks te knorre häd.